بررسی گرانترین کشندهها و کامیونهای بازار ایران
بررسی و مقایسه
مقالات
۴:۲۶ ق٫ظ
تاریخچه خودروهای مدرن : هرآنچه لازم است بدانید !
خودروهای مدرن یک جادوی تکنولوژیکی هستند اما باید از مهندسان و افرادی تشکر کنیم که خودرو را تا به اینجا رسانده‌اند؛ و داستان خودرو قرن‌ها پیش از آنچه فکر می‌کنید آغاز شده است…
یک خودرو از قطعات زیادی ساخته شده و هریک از این قطعات باید توسط فرد مشخصی اختراع شده باشد. به همان اندازه که تاریخ پیش رفت و خودروها پیچیده‌تر شدند، قطعات بیشتری موردنیاز بود و این یعنی نیاز به نوآوری‌های بیشتر.
برخی از این نوآوری‌ها فراموش شده و هویت برخی نیز مخدوش شده است. در برخی موارد حادتر، بسیاری از مخترعان تقریباً همان چیزی را اختراع کرده‌اند که فرد دیگری اختراع کرده و این فاصله زمانی به حدی کم بوده که تقریباً نمی‌توان گفت چه کسی برای اولین بار آن قطعه خاص را تولید نموده است. در ادامه شما را با پرچم‌داران واقعی دنیای خودرو آشنا می‌کنیم. همراه ما باشید.
- کریستین هایگنز
کریستین هایگنز (سال 1629 تا 1695) یکی از دانشمندان برجسته قرن هفدهم بوده است. این دانشمند هلندی باعث بهبود عملکرد تلسکوپ شد، تئوری موجی نور را شرح داد و با اختراع ساعت پاندولی خدمت بزرگی به دقیق‌تر شدن زمان انجام داد.
هایگنز همچنین اولین فردی بود که فهمید سیاره زحل توسط حلقه‌هایی احاطه شده است. او همچنین جزو چندین فردی بود نت‌های موسیقی را به 31 بخش تقسیم کرد. او حدود دو قرن پیش از آغاز صنعت خودرو از دنیا رفت اما اولین نمونه‌های دستگاهی را اختراع کرد که بعداً در تمامی خودروها دیده شد.
پیشرانه درون‌سوز
هایگنز در سال 1678 ماشینی را طراحی کرد (البته به احتمال زیاد آن را نساخت) که در آن انفجار مواد منفجره باعث بالا رفتن پیستون شده و ترکیب جاذبه و مکش دوباره آن را به پایین می‌فرستاد که این امر برای بالا بردن هشت پسر که طناب متصل به پیستون را نگه داشته بودند کافی بود.
سیکل دوم نیازمند مواد منفجره بیشتری بود و احتمالاً دلیل آن‌هم گرمای تولیدی توسط انفجار اول بود که باعث اتلاف زمان می‌شد. این دستگاه به همین خاطر هرگز مناسب یک خودرو نبود اما پیش‌زمینه‌ای برای پیشرانه درون‌سوز محسوب می‌شود.
- نیکولاس جوزف کوگنات (اولین خودروی موتوری)
اگرچه fardier à vapeur تولید شده توسط این مهندس فرانسوی دقیقاً یک خودرو نبوده اما حداقل در بین عموم به عنوان اولین خودروی سواری که می‌توانسته با قدرت خود حرکت کند موردقبول واقع شده است.
کوگنات (سال 1725 تا 1804) نسخه‌ای کوچک از آن را در سال 1769 و نمونه‌ی فول سایزش را یک سال بعد ساخت. هر دو وسیله از یک چرخ در جلو و دو چرخ در عقب استفاده می‌کردند. دو نمونه‌ی کپی شده از این وسیله در قرن 21 یکی در پاریس و دیگری در فلوریدا ساخته شده‌اند.
- فرانسوا ایزاک ده ریواز
ده ریواز (سال 1752 تا 1828) در پاریس متولد شد و علاقه به اختراع چیزهای مختلف را از پر خود پیر جوزف (سال 1711 تا 1772) به ارث برده بود. از جمله کارهای پدر ده ریواز می‌توان به تولید ساعتی اشاره کرد که با تغییرات فشار هوا و دما کار می‌کرد.
اما خود فرانسوا ایزاک نیز تحصیلات بالایی داشت. مشهورترین اختراع او به پیشگویی‌هایی درباره دنیای موتورینگ مربوط می‌شود.
خودرو با پیشرانه درون‌سوز
ده ریواز روی مدلی مقیاسی از وسیله‌ای خودران در سال 1807 کار می‌کرد و بعدها نمونه‌ای فول سایز از آن را ساخت که بنا به گزارش‌ها توانسته بود 4 نفر را به مسافت 26 متر و با سرعتی بسیار پایین حمل کند.
سوخت مورد استفاده برای پیشرانه‌ی این وسیله نیز ترکیب هیدروژن و اکسیژن بوده است. این پروژه سریعاً به محاق رفت زیرا نیروی بخار آلاینده‌تر اما کاراتر گزینه‌ای بهتر به نظر می‌رسید. با این وجود ده ریواز اولین وسیله نقلیه زمینی استفاده کننده از پیشرانه‌ی درون‌سوز را تولید کرد. نایسفور نیپه پیش از ده ریواز ایده‌ی مشابهی داشت اما وسیله‌ای که او ساخت یک قایق بود.
- نیکولاس اتو
نیکولاس اتو (سال 1832 تا 1891) اگرچه روی محصولات غذایی صادراتی کار می‌کرد اما تحت تأثیر پیشرانه‌ها قرار گرفت و شروع به ساخت آن‌ها در سال 1861 نمود. مشهورترین پیشرانه‌ای که او ساخت در سال 1876 موردتوجه قرار گرفت.
این پیشرانه از اصولی که قبلاً توسط آلفونس بی ده روخاس تشریح شده بود استفاده کرد و پیش از احتراق مخلوط سوخت و هوا را فشرده نمود. اتو به‌طور قابل‌توجهی راندمان گرمایی پیشرانه را ارتقا داد و قدرت بیشتری از آن به دست آورد.
سیکل چهارزمانه‌ای اتومبیل
منظور از زمانه حرکت پیستون به بالا یا پایین در سیلندر است. در یک پیشرانه چهارزمانه، اولین زمانه به ترکیب سوخت و هوا اشاره دارد و در گام بعدی آن‌ها فشرده شده و در آغاز سومین زمانه نیز مشتعل می‌شوند. در زمانه چهارم هم گازها خارج می‌شوند.
این سیکل که سیکل اتو نام دارد پایه و اساس کار هر پیشرانه‌ی خودرویی را تشکیل می‌دهد. جیمز آتکینسون (سال 1846 تا 1914) طراحی بهتری را ارائه کرد اما خودروسازان فعلی وقتی می‌گویند از سیکل آتکینسون استفاده می‌کنند منظورشان نسخه‌ای اصلاح شده از سیکل اتو است.
- رابرت هوک
رابرت هوک (سال 1635 تا 1703) مدت‌های زیادی مجری آزمایش‌های خاندان سلطنتی بود و البته کارهای زیادی در بهبود علوم جاذبه، میکروسکوپی، دیرینه‌شناسی، نجوم و… انجام داد. او به بازسازی لندن پس از آتش‌سوزی گسترده در سال 1666 کمک کرد و اولین فردی بود که از واژه “سلول” به عنوان واژه‌ای زیست‌شناسی استفاده نمود. هوک همچنین قانون الاستیسیته را یافت و بعدها با همین کشف توانستند رفتار فنرهای خودرو را بفهمند.
هوک رابطه خوبی با سر کریستوفر رن و دیگر دانشمندان معاصر خود داشت و البته گفت‌وگوهایی هم با ایزاک نیوتون انجام داده بود. این دو دانشمند ایده‌های مشابهی درباره جاذبه داشتند اما تنها نیوتون بود که با استفاده از مهارت‌های ریاضی خود توانست جاذبه را شرح دهد.
مفصل با سرعت ثابت
یک مفصل با سرعت ثابت که معمولاً در صنعت خودرو از آن به عنوان مفصل CV نام می‌برند باعث می‌شود دو شفت با اینکه در یک زاویه مشخص به هم متصل شده‌اند اما بتوانند با سرعت‌های مشابهی بچرخند.
برخی افراد از این مفصل به عنوان مفصل هوک نام می‌برند زیرا اولین نمونه‌های آن توسط رابرت هوک طراحی شدند. مفصل‌های CV که در گیربکس‌های خودرو بکار می‌روند تفاوت‌های زیادی با نمونه‌های ساخت هوک داشته اما از همان اصول پیروی می‌کنند.
- رابرت ویلیام تامسون
تامسون (سال 1822 تا 1873) در نزدیکی اسکاتلند به دنیا آمده و مهندس و مخترعی بود که بسیاری از دستگاه‌های مفید همچون خودروی بخار جاده‌ای روش انفجار مواد منفجره از فاصله‌ای ایمن و با استفاده از شارژ الکتریکی را تولید نمود.
او در طول زندگی خود چندین بار دیگر توسعه ریل‌های راه‌آهن شده و به عنوان مهندس در کارخانه شکر هم کار کرده است.
چرخ پنوماتیک
تامسون کمتر از آنچه لیاقتش را داشت شناخته شد چراکه یکی از اختراعات برجسته او چرخ پنوماتیک اوایل قرن 20 بوده ولی در آن زمان هیاهوی چندانی برپا نشد. این چرخ باعث بهبود راحتی و کاهش صدای کالسکه‌ها می‌شد اما با این وجود چندین سال جلوتر از زمان خود بود.
بعدها جان بوید دانلوپ (سال 1840 تا 1921) بود که اعتبار بیشتری به دست آورد زیرا بعدها که تکنولوژی لاستیک پیشرفت کرد و دوچرخه‌ها محبوب‌تر شدند چنین ایده‌ای را ارائه نمود. شکی وجود ندارد که دانلوپ یک مخترع نابغه است که نامش با دنیای لاستیک امروزی گره خورده اما برای اولین بار تامسون بود که ایده چرخ پنوماتیک را به مرحله اجرا درآورد.
- نیکولاس کالان
نیکولاس کالان (سال 1799 تا 1864) که در ایرلند به دنیا آمد کشیشی مذهبی با علاقه ای زیاد به علوم بود. او به الکتریسیته علاقه زیادی داشت و همین امر منجر به ساخت باتری بزرگ و الکترومگنت قوی شد.
کالان همچنین گمان می‌کرد یک خودروی الکتریکی می‌تواند به اندازه خودرویی که از نیروی بخار استفاده می‌کند قدرتمند بوده و البته هزینه‌های کمتری نیز داشته باشد. این روزها افراد کمی با این ایده‌ها مخالف هستند اما کالان نتوانست ایده‌ی خود را نشان دهد.
کویل القایی
علیرغم اینکه کالان تقریباً در جهت درستی حرکت می‌کرد اما نتوانست خودروی الکتریکی را اختراع کند ولی در توسعه کویل القایی پیشرو بود و یک پشتیبان کم ولتاژ برای احتراق مخلوط سوخت/هوا اختراع نمود. خودروهای دیزلی به این قطعه احتیاجی ندارند اما کویل القایی یکی از موارد ضروری خودروهای بنزینی مدرن است.
- پیر گیفارد
پیر گیفارد (سال 1853 تا 1922) در نرماندی به دنیا آمد و بخش اعظم سابقه کاری‌اش را به عنوان خبرنگار در پاریس گذراند. روزنامه‌های پاریسی معمولاً با سازمان‌دهی و گزارش رویدادهای خودرویی روزگار می‌گذراندند بنابراین گیفارد هم خودش را در جایگاه سازمان‌دهی مسابقات برای دوندگان و دوچرخه‌سواران یافت.
موتور اسپورت
اگرچه برخی از رویدادهای برگزار شده در ابتدا موفقیت‌آمیز نبودند اما می‌توان گفت اولین مسابقه موتور اسپورت کامل که مسابقه جاده‌ای پاریس تا روئن بود در سال 1894 و توسط گیفارد سازمان‌دهی شد. ژولز آلبرت ده دیون سریع‌ترین شرکت کننده این مسابقه بود اما به خاطر اینکه خودروی بخار او نیازمند سرویس‌های گوناگون و به همین خاطر راندن آن سخت‌تر از قوانین مسابقه بود دیسکالیفه شد.
- هربرت جان داوسینگ (موتور استارتر)
کمپانی آرنولد کنت بنزهای تحت لیسانس را از سال 1896 تا 1898 تولید می‌کرد. در اوایل آن سال‌ها، یکی از خودروها دارای موتور استراتری بود که توسط مهندس هربرت جان داوسینگ (سال 1859 تا 1931) تولید شده بود. استفاده از این قطعه نیاز به استفاده از هندل را از بین برد اما تا دهه 20 میلادی استفاده از این قطعه همه‌گیر نشد.
باید از داوسینگ برای اختراع دو چیز در یک قطعه تشکر کرد. موتور او نه تنها پیشرانه را استارت می‌زد بلکه قدرت بیشتر برای رانندگی در سربالایی را نیز فراهم می‌نمود و به این ترتیب می‌توان گفت نمونه‌های بسیار ابتدایی از خودروهای هیبریدی در آن زمان پدیدار شده بودند.
- رنسوم ایلای اولدز
ایلای اولدز (سال 1864 تا 1950) یک مهندس آمریکایی بود که دو شرکت خودرویی را تأسیس کرد. اولین آن‌ها که در سال 1897 تأسیس شد خودروهایی با نام اولدزموبیل را می‌ساخت. این برند به عنوان بخشی از جنرال موتورز و تا سال 2004 هم پابرجا بود.
او با استفاده از کمک‌های فردریک اسمیت که یک تاجر بود شرکت دیگری با نام REO را تأسیس کرد که مخفف سه حرف نامش بود. نام این شرکت درست نقطه مقابل گروه موسیقی REO اسپیدواگن بود. پس از چندین شراکت و ادغام مختلف، امروزه حقوق مادی و معنوی نام REO به گروه سوئدی ولوو تعلق دارد.
تولید سری (خط تولید و مونتاژ)
اولدز اولین فردی بود که از خط تولید در کارخانه خودرو استفاده کرد؛ بنابراین اولدزموبیل داش تولیدی بین سال‌های 1901 تا 1907 اولین خودروی تولید انبوه دنیاست.
هنری فورد (سال 1863 تا 1947) با استفاده از خط تولید متحرک این ایده را بهبود بخشید. فورد برای تولید مدل T از این روش استفاده کرد. بی‌شک سیستم فورد بهینه‌تر بوده اما از این نظر اولدز مخترع اصلی محسوب می‌شود.
- برتا بنز
در زمینه ساخت خودرو، برتا بنز (سال 1849 تا 1944) کمتر از شوهرش یعنی کارل بنز (سال 1844 تا 1929) شناخته شده است اما برتا درباره بازاریابی این خودروها عملکرد بهتری داشته است. برتا بنز و پسرهایش بدون اینکه کارل بنز خبر داشته باشد با پتنت موتور واگن به دیدار مادرش در سال 1888 رفتند.
این سفر که از شهرهای منهایم تا فورزهایم را دربر می‌گرفت حدود 193 کیلومتر طول داشت و با استانداردهای آن زمان سفر بسیار طولانی‌ای محسوب می‌شد. قطعاً این سفر را می‌توان اولین فاصله‌ی طولانی طی شده با یک خودرو دانست. همین سفر بود که نام بنز را بر سر زبان‌ها انداخت و تقریباً به‌صورت تصادفی باعث شد برتا به عنوان یکی از اولین رانندگان تست دنیای خودرو شناخته شود.
لنت‌های ترمز
برتا چندین راه مختلف برای بهبود خودرو را در سفر مشهورش پیدا کرد. یکی از آن‌ها به ترمزها مربوط می‌شد که از نوع بلوک‌های چوبی بودند و با یک اهرم به روی چرخ های فلزی عقب کشیده شده و باعث توقف خودرو می‌شدند. چوب سریعاً مستهلک می‌شد بنابراین برتا از یک پینه‌دوز خواست تا روی بلوک چوبی را با چرم بپوشانند و به این ترتیب او ایده‌ی لنت ترمز را اختراع کرد.
او همچنین تعمیرات فنی همچون تمیز کردن لوله سوخت و… را انجام داد و به کارل گفت که دنده‌ی سنگین‌تر برای عبور از سربالایی‌ها نیاز است. برتا بنز همچنین پیش یک شیمیدان توقف کرد تا خودرو سوخت‌گیری کند و بنابراین اولین پمپ‌بنزین دنیا را نیز اختراع نمود.
- جورج شبلر (غیرفعال سازی سیلندر)
شاید غیرفعال سازی تعدادی از سیلندرهای پیشرانه برای کاهش مصرف سوخت ایده‌ی جدیدی به نظر آید اما اصول اولیه آن توسط جورج شبلر (شال 1865 تا 1942) ارائه شده‌اند. شبلر که بیشتر به عنوان طراح کاربراتور شناخته می‌شود اولین خودروی مجهز به پیشرانه‌ی 12 سیلندر در سال 1908 را نیز تولید کرده است.
برخلاف خودروهای مدرن مجهز به تکنولوژی غیرفعال سازی سیلندر، اختراع شبلر به دنبال استفاده از 6 سیلندر بود. تنها در زمانی که به قدرت بالا یا عبور از مسیرهای گلی نیاز بود از تمامی 12 سیلندر استفاده می‌شد.
خودروهای مدرن یک جادوی تکنولوژیکی هستند اما باید از مهندسان و افرادی تشکر کنیم که خودرو را تا به اینجا رسانده‌اند؛ و داستان خودرو قرن‌ها پیش از آنچه فکر می‌کنید آغاز شده است…
یک خودرو از قطعات زیادی ساخته شده و هریک از این قطعات باید توسط فرد مشخصی اختراع شده باشد. به همان اندازه که تاریخ پیش رفت و خودروها پیچیده‌تر شدند، قطعات بیشتری موردنیاز بود و این یعنی نیاز به نوآوری‌های بیشتر.
برخی از این نوآوری‌ها فراموش شده و هویت برخی نیز مخدوش شده است. در برخی موارد حادتر، بسیاری از مخترعان تقریباً همان چیزی را اختراع کرده‌اند که فرد دیگری اختراع کرده و این فاصله زمانی به حدی کم بوده که تقریباً نمی‌توان گفت چه کسی برای اولین بار آن قطعه خاص را تولید نموده است. پیش از این قسمت اول نوشتار تقدیم شما عزیزان شد و حالا هم با قسمت پایانی آن در خدمتتان هستیم. با ما همراه باشید.
- ارل اوری تامپسون
تامپسون (سال 1891 تا 1967) در اورگون آمریکا به دنیا آمد و تحصیلات خود را در رشته فنی و مهندسی برق به پایان رساند و بخش اعظم زندگی خود را صرف بهبود گیربکس‌های خودرو نمود.
در سال‌های اولیه اختراع خودرو تعویض دنده یک هنر بود زیرا بدون دقت کافی در تعویض دنده صدای قطعات گوناگون به گوش می‌رسید. در بازه‌ای 20 ساله، تامپسون سه روش برای پیشگیری از این کار را معرفی کرد که تمامی آن‌ها را می‌توان در خودروهای امروزی نیز دید.
سینکرومش
اختراع سینکرومش تامپسون در سال 1918 باعث شد حتی بی‌تجربه‌ترین رانندگان هم بدون ایجاد صدای خرخر دنده‌ها را تعویض کنند. این تعویض دنده با حرکت اهرم دنده و قرار دادن آن در محل درست و عدم نگرانی درباره سرعت پیشرانه انجام می‌شد. صنعت خودرو مدتی زمان می‌خواست تا ارزش این اختراع را درک کند اما تامپسون سرانجام پتنت های خود را به جنرال موتورز فروخت و مزد زحماتش را گرفت.
او در ادامه به استخدام جنرال موتورز درآمد و گیربکس نیمه اتوماتیک را که در سال 1937 روی بیوک اسپشیال نصب شد اختراع کرد. تامپسون بعداً اولین گیربکس تمام‌اتوماتیک تولید انبوه را معرفی کرد که اولین بار روی محصولات مدل 1940 اولدزموبیل نصب شد. این گیربکس با نام هیدراماتیک درایو شناخته می‌شد.
- توماس استارتیونت (گیربکس اتوماتیک)
استارتیونت برای شرکتی خانوادگی که از سال 1883 مشغول تولید ماشین‌های فرز بودند کار می‌کرد. این شرکت امروزه نیز وجود دارد. او در سال 1904 نگاهی مختصر به دنیای خودروها داشت و اولین خودروی مجهز به گیربکس اتوماتیک را ساخت.
این ایده موفق نبود بنابراین استارتیونت به دیگران و به ویژه ارل تامپسون اجازه داد تا این ایده را پررنگ‌تر کرده و او دوباره به زمینه تخصصی خود بازگشت.
- جان هتریک (کیسه‌های هوا)
اگرچه دو دندان‌پزشک اهل بیرمنگام به نام‌های هارولد راند و آرتور پاروت در سال 1920 جایزه اختراع کیسه هوای هواپیما را دریافت کردند اما این جان هتریک (سال 1918 تا 1999) بود که سیستمی را برای خودروها توسعه داد. پس از تصادف همسر و دختر هتریک بود که او به فکر اختراع کیسه هوای خودروها افتاد.
این تصادف خیلی شدید نبود اما هتریک می‌دانست که احتمال تصادف بدتری وجود داشت. او ایده‌ی خود را که با نام “بالشتک ایمنی برای خودروها” شناخته می‌شد در سال 1953 ثبت کرد. کیسه‌های هوای مدرن بهتر بوده اما از همان اصول اولیه پیروی می‌کنند. اولین خودروی تولیدی که از کیسه هوا استفاده کرد اولدزموبیل تورنادو سال 1973 بود.
- رودولف دیزل
رودولف دیزل (سال 1858 تا 1913) که در خانواده‌ای آلمانی اما در پاریس متولد شد در رشته مهندسی تحصیل کرد و بسیار تحت تأثیر ایده‌ی بهبود راندمان پیشرانه بود. اندکی پیش از جنگ جهانی اول او از روی کشتی‌ای که در حال عبور از دریای شمال بود ناپدید شد و حتی تاکنون دلیل آن مشخص نشده است.
پیشرانه دیزلی
دیزل اولین پیشرانه موفق با طراحی خود را در سال 1897 ساخت. هربرت آکروید استوارت (سال 1864 تا 1927) پیشرانه‌ای مشابه را سال‌ها قبل‌تر ساخته بود اما تفاوت‌های قابل‌توجهی بین دو پیشرانه وجود داشت و آن پیشرانه هم‌اکنون جد پیشرانه‌ی دیزلی شناخته می‌شود.
پیشرانه‌های دیزل به خاطر مصرف کم، قدرت زیاد و البته صدای گوش‌خراش شناخته می‌شدند. این پیشرانه‌ها بعداً در اروپا کاملاً محبوب شدند ولی در سال‌های اخیر و با فاش شدن رسوایی‌های مربوط به آلایندگی از محبوبیت پیشرانه‌های دیزلی کاسته شده است.
- فرانسیس دیویس
دیویس (سال 1887 تا 1978) مهندس شرکت پیرس آرو بود که از جمله محصولات آن می‌توان به خودروها و پیکاپ های لوکس اشاره کرد. او بیش از 25 سال را صرف متقاعد کردن صنعت خودروی آمریکا به استفاده از اختراع خود کرد.
فرمان هیدرولیک
تلاش‌ها برای چرخاندن راحت‌تر چرخه‌ای خودرو از قرن 19 شروع شده بود. دیویس اولین فردی بود که ایده خود را عملی کرد. فرمان هیدرولیکی او محبوب‌ترین گزینه در صنعت خودرو بوده است. این سیستم در سال 1925 آماده بود اما تا زمان عرضه‌ی کرایسلر ایمپریال 1951 شاهد نصب آن روی خودروهای تولید انبوه نبودیم.
- آلفرد بوچی
در سال 1905 واضح‌ترین راه برای بهبود قدرت پیشرانه ساختن نمونه‌ای بزرگ‌تر بود. آلفرد بوچی (سال 1879 تا 1959) که فارغ‌التحصیل دانشگاه زوریخ بود شدیداً دنبال راهی برای بهبود راندمان پیشرانه‌ها می‌گشت.
روشی که او یافت امروزه به‌صورت گسترده‌ای مورد استفاده قرار می‌گیرد. او قدرت پیشرانه را به‌طور قابل‌توجهی بیشتر کرد و خودروسازان با استفاده از اصول او توانستند پیشرانه‌هایی کوچک اما قوی تولید کنند. این پیشرانه‌ها از نظر مصرف سوخت و آلایندگی بسیار خوب عمل می‌کنند.
توربوشارژر
بوچی فهمید که از گازهای اگزوز می‌توان برای کار انداخت توربینی استفاده کرد که هوای ورودی به سمت دیگر پیشرانه را فشرده کرد و این امر به معنی قدرت بیشتر خواهد بود. این ایده به معنی شکل‌گیری سوپرشارژینگ بود، واژه‌ای که فرستادن بیشتر هوا به داخل پیشرانه را شامل می‌شود.
به خاطر اینکه در این اختراع توربین دخیل بوده بوچی آن را با نام توربوشارژینگ گذاشت که واژه‌ای دقیق‌تر بود. این ایده باعث می‌شد قدرت کمتری تلف شود اما خب به‌کارگیری مشهود آن تا دهه 20 میلادی صورت نگرفت.
- یوجین هودری
یوجین هودری (سال 1892 تا 1962) یک مهندس، راننده مسابقه‌ای و قهرمان جنگ جهانی اول بود که تحت تأثیر تولید و بهبود سوخت قرار گرفت. او در طول این فرایند به متخصص کاتالیست ها هم تبدیل شد. او که از عدم حمایت‌های کشور خودش یعنی فرانسه ناامید شده بود در سال 1930 به آمریکا مهاجرت کرد.
مبدل کاتالیتیک
در اوایل دهه 50 میلادی بود که هودی درباره تأثیرات بد گازهای خروجی اگزوز نگران شد. در سال 1956 او مبدل کاتالیتیکی را ثبت کرد که میزان کربن مونوکسید و هیدروکربن‌های خام را کاهش می‌داد. مبدل‌ها نمی‌توانستند حضور سرب را تحمل کنند بنابراین تا زمانی که سرب از بنزین جدا نشده بود این قطعات کارایی نداشتند اما مدت‌ها پس از مرگ هودری بود که این قطعه کاملاً مورد استفاده قرار گرفت.
- آدولف کگرس
کگرس (سال 1879 تا 1943) 10 سال را صرف خدمت به تزار نیکولاس دوم در روسیه کرد. اگرچه او در روسیه حضور داشت اما کگرس تراک را اختراع کرد که یک سیستم تانک مانند بود و در زمین‌های نرم مانور پذیری بسیار بیشتری داست.
او پس از بازگشت به خانه‌اش در فرانسه برای سیتروئن مشغول بکار شد و در دهه 20 و 30 میلادی همین تراک کگرس را ساخت. این خودروها بسیار مؤثر بودند اما خب از دید عموم مقبولیت زیادی نیافتند.
گیربکس دوکلاچه
دیگر اختراع کگرس بسیار شناخته شده تر است. گیربکس‌های دوکلاچه دنده‌های خودرو را به دو بخش تقسیم کرده و هر یک از آن‌ها دارای کلاچی اتوماتیک هستند. خودروی مجهز به این نوع گیربکس سواری بهتری داشته و پرفورمنس، مصرف سوخت و آلایندگی بهبود یافته‌ای خواهد داشت.
در دهه 80 میلادی بود که آئودی و پورشه در موتور اسپورت از این نوع گیربکس‌ها استفاده کردند اما اولین سری خودروی تولیدی مجهز به گیربکس دوکلاچه فولکس‌واگن گلف R32 2003 بود. اکثر خودروسازان مهم جهانی هم‌اکنون این نوع گیربکس‌ها را ارائه می‌کنند.
- ارل مک فرسون (سیستم تعلیق مک فرسون)
سیستم تعلیق مک فرسون دارای فنرها و جذب کننده‌های شوک است. اگرچه برخی مشکلات ژئومتری کوچک وجود داشته اما این نوع سیستم تعلیق بسیار معمول بوده زیرا نسبتاً ساده و ارزان بوده و می‌توانست در ابعاد کوچک هم جای بگیرد.
ارل مک فرسون (سال 1891 تا 1960) این سیستم تعلیق را در پروتوتایپ های دهه 40 میلادی شورولت نصب کرد اما این خودروها هرگز روانه خط تولید نشدند. او سپس با ترک جنرال موتورز به فورد پیوست و اولین بار فورد کنسول 1950 بود که از این نوع سیستم تعلیق استفاده کرد.
- رالف تیتور
رالف تیتور (سال 1890 تا 1982) بینایی خود را به خاطر حادثه‌ای در سن 5 سالگی از دست داده بود و به همین خاطر مزیت‌های زیادی را به دست آورده بود زیرا می‌توانست راه‌حل‌هایی را تصور کند که مردم عادی از تصور آن عاجز بودند.
بهترین ایده‌ی او از ناراحتی وکیلش در عدم حفظ سرعت ثابت خودرو در زمان رانندگی الهام گرفته بود.
کروز کنترل
تیتور سیستمی را اختراع کرد که باعث می‌شد خودرو سرعت خود را ثابت نگه دارد. این ایده جدید نبود اما تیتور باعث بهبود آن شد. کرایسلر اولین شرکتی بود که از این سیستم در ایمپریال 1958 استفاده کرد و سایر خودروسازان نیز به سرعت همین سیستم را بکار گفتند. کروز کنترل تطبیقی و سیستم‌های خودران نیز به نوعی به ایده‌ی تیتور متکی هستند.
- نیلز بولین
در اوایل دهه 20 زندگی خود، نیلز بولین سوئدی (سال 1920 تا 2002) به توسعه صندلی پرنده‌ای که می‌توانست جان افراد در هواپیماهای ساب را نجات دهد کمک کرد. او را هم‌اکنون به خاطر سیستم کاملاً متفاوتی که خودروهای ولوو را ایمن‌تر کرده می‌شناسند.
کمربند ایمنی سه‌نقطه‌ای
کمربندهای ایمنی پیش‌تر از بولین وجود داشتند اما آن‌ها کمک کمی به حفظ جان افراد در زمان تصادف می‌کردند. ایده‌ی عالی بولین این بود که کمربند ایمنی گسترش یافته و از روی شانه عبور کرده و بخش پایین‌تنه را نیز شامل شود. این کمربند سه‌نقطه‌ای در سال 1959 تجاری‌سازی شد و جان افراد زیادی را نجات داد.
بولین چندین جایزه را به خاطر اختراع خود دریافت کرد و وارد تالار افتخارات خودرویی شد. او در سال 1985 و به عنوان مهندس ارشد در ولوو بازنشسته شد.
- استفانی کولک
استفانی کولک (سال 1923 تا 2014) فرزند خانواده‌ای لهستانی بود که به آمریکا مهاجرت کرده بودند و او در پنسیلوانیا به دنیا آمد. او می‌خواست پزشک شود اما فکر کرد به‌صورت موقتی کار در شرکت شیمیایی DuPont را بپذیرد. او در سال 1946 به استخدام این شرکت درآمد و 40 سال در آنجا مشغول کار بود.
کولار
او در این شرکت فیبری فوق‌العاده قوی و سبک را توسعه داد که در ابتدا در ساختار لاستیک‌های خودرو بکار می‌رفت. در ابتدا تصور می‌شد این متریال به عنوان مواد اضافی و زائد تولید شده‌اند اما وقتی کولک از یک مهندس شرکت خواستار تست آن شد مقاومت بالا نسبت به وزنش را مشاهده کرد. کولک و تیمش چندین سال را صرف بهبود این ماده کرد و آن چیزی که حالا با نام کولار می‌شناسیم در سال 1971 به دست آمد.
از دیگر کاربردهای کولار در صنعت خودرو می‌توان به لنت‌های ترمز، کلاچ‌ها و قطعات بدنه خودروهای پرفورمنس و مسابقه‌ای اشاره کرد. خودروهای پلیس و نظامی هم از کولار برای افزایش مقاومت بدنه استفاده می‌کنند.
- جیم مویلان (پیکان آمپر بنزین)
جیم مویلان به عنوان مهندس فورد ایده‌ای ساده اما بسیار جذاب برای استفاده از پیکان رنگی برای آمپر بنزین داشت. او با این کار نشان می‌داد که درپوش باک بنزین در کدام سمت خودرو قرار دارد. این فکر زمانی به ذهنش رسید که او یک خودروی جدید را به پمپ‌بنزین برد و حدسش درباره درپوش باک سوخت نادرست بود و خودرو را در جهت مخالف با نازل سوخت پارک کرد.
فورد این ایده را در سال 1989 عملیاتی کرد و برخی شرکت‌های دیگر هم از آن استفاده کردند اما هنوز هم هستند رانندگانی که نمی‌دانند این پیکان برای چیست. این نشانه برای افراد فراموش‌کار یا آن‌هایی که برای اولین بار با یک خودروی جدید وارد پمپ‌بنزین می‌شوند بسیار کاربردی است.
دیدگاهها